Western riding

styl jazdy konnej wywodzący się z potrzeby użytkowania koni przez mieszkańców kontynentu amerykańskiego, podczas pracy na farmach i ranczach. W porównaniu do klasycznego (tzw. angielskiego) stylu jazdy, Western riding różni się sposobem wyszkolenia konia i jazdy na nim, jak również sprzętem jeździeckim i strojem. Jazda w tym stylu odbywa się na zupełnie luźnych wodzach w subtelnej i delikatnej komunikacji z perfekcyjnie wyszkolonym koniem. Przez cały okres treningu uczy się konia reagować na coraz lżejsze pociągnięcia za wodze i stopniowo zbliża się ręce coraz bliżej do siebie. Prowadzenie konia odbywa się na zasadach neck reining (przykładanie wodzy do szyi konia) dając efekt komunikacji z koniem przy użyciu jednej ręki. 

Historia

• W 1990 roku powstało stowarzyszenie "VAQUEROS-Wielkopolski Klub Miłośników Jazdy Western" organizujący szkolenia i zawody Western riding. Twórcą Klubu jest Marek Breś.
• W 1992 roku powstał ośrodek Western Riding Training Center FURIOSO w Starych Żukowicach, powołany przez Annę i Aleksandra Jarmułów.
• W 1998 roku zostało założone przez Aleksandra Jarmułę i Wojciecha Adamczyka, z inicjatywy Jerzego Pokoja (twórcy Western City), "Polskie Stowarzyszenie Western Riding" oparte o ośrodek westernowy "Furioso" w Starych Żukowicach koło Tarnowa.
• 2002 roku powstała "Polska Liga Western i Rodeo", stowarzyszenie zajmujące się promowaniem westu rekreacyjnego i sportowego.

Sprzęt

W jeździe w stylu Western riding, używa się innego sprzętu, niż w stylu klasycznym. Siodło westernowe (a właściwie kulbaka westernowa) jest głębsze od tradycyjnego i ma wysokie łęki, zapewniające wygodny dosiad i oparcie podczas pracy z lassem. Posiada ono z przodu tzw. horn (róg) służący do przytrzymania się w przypadku gwałtownych manewrów oraz do wiązania liny w konkurencjach z cielakami.

Istnieje cała gama siodeł kowbojskich, różniących się masą, głębokością i rozmiarem rożka, dobieranych w zależności od czasu i terenu użytkowania. Wzór siodła zależy od rodzaju jazdy: inne do pracy z lassem, inne do wydzielania krów ze stada, jeszcze inne w różnych dyscyplinach sportowych. Istnieją także siodła typu wszechstronnego oraz do pracy na ranczach.

Siodła kowbojskie często są zdobione. Skórę wytłacza się w roślinne wzory i okuwa mosiądzem lub srebrem. Na południowym zachodzie Stanów Zjednoczonych strzemiona okrywano dodatkowo tzw. tapaderos - rodzajem skórzanego pokrowca chroniącego buty przed kolczastymi krzewami, deszczem i śniegiem.

W jeździe westernowej stosuje się przeważnie kiełzno typu pelham. Przy doborze odpowiedniego kiełzna, należy pamiętać o różnorodności ich budowy i funkcjonalności. Istotnymi cechami są długość i kształt czanek, oraz kształt wędzidła. W stylu western stosuje się również bosal (do szkolenia młodych koni) i hackamore, bezwędzidłową uzdę działającą przy pomocy dźwigni na żuchwę konia. W trakcie zawodów, jeździec jest ubrany w jeansy, koszule z długim rękawem oraz kapelusz. Elementem opcjonalnym są czapsy.